Uściług – jest jednym z najstarszych miast na Wołyniu. Jest znany od czasów kronik (1150). Później nazywano go na różne sposoby – Ustilogow (1545), Usczilug (1576), Uscilug (1577). W pewnym momencie miasto otrzymało nawet nazwę Rużejampil (1765), które zostało nazwane w XVIII wieku na cześć Rosalii Różi Potie rodu Zagorowskich z herbem Złotej Róży na niebieskim tle.
Polacy dzielili miasto z Litwinami, a po ostatecznym opanowaniu terytorium zbudowali tu kościół kapucynów, kiedy miasto należało do województwa wołyńskiego. Później Rosjanie zbudowali drewnianą cerkiew, gdy miasto pozostało w powiecie włodzimiersko-wołyńskim w obwodzie wołyńskim w Imperium Rosyjskim.
Na początku XIX wieku w Uściługu otwarto szkołę miejską z nauczaniem języka polskiego. To wszystko kontrolują miejscowi właściciele ziemscy i duchowieństwo katolickie. Jednak po stłumieniu powstania polskiego w 1831 rząd zamknął szkołę i przez długi czas w Uściługu nie było instytucji edukacyjnych.
З 1845 року в місті діяли 2 невеликі шкіряні заводи, які і були головним заняттям місцевих жителів. І саме в цей час за Устилугом закріплюється значення прикордонного міста.
Od 1845 r. w mieście istniały 2 małe garbarnie, w których głównie pracowali mieszkańcy miasta. I właśnie w tym momencie Uściługu przypisuje się tytuł miasta pogranicznego. W ostatniej ćwierci XIX – na początku XX wieku – było to regularne miasto prowincjonalne o życiu patriarchalnym. Były tu 2 fabryki produkuące świece oraz fabryka oczyszczania alkoholu. Najwięcej wspomina się o działalności rodziny Nosenko Gavrila, z której pochodzi Katarzyna Nosenko, pierwsza żona Igora Strawińskiego.
Pojawienie się Strawińskiego w mieście Uściług sięga 1889 roku i według danych archiwalnych związane z tym, że rodzice Igora Strawińskiego – Fedir i Anna chcieli odwiedzić ich krewnych – rodzinę Nosenków.
Na początku XX wieku w 1908 r. zbudowano tu urząd celny, co również zwiększyło dochody miasta. Dla wypoczynku inteligencji panowały tutaj dość sprzyjające warunki. Niestety od byłej rozkoszy nie pozostało już prawie nic. Wszystko to zniknęło z Uściługu wraz z początkiem pierwszej wojny światowej.
